[พร้อมส่ง] สุดจะคิดถึง / รสสรา

สุดจะคิดถึง
โดย รสสรา

คำโปรย
เวลาอาจเยียวยาจิตใจคนอกหักแต่ไม่ใช่สำหรับ ‘ภาวัชร’
รอยยิ้มแสนสวยและความเหลือร้ายของ ไลลาลิณ’ ยังคงสลักลึกอยู่ในความทรงจำของเขา
เขาเคยคิดให้อภัยต่างคนต่างไปแต่ในเมื่อเวลาล่วงมาสิบห้าปีแล้วเขายังลืมไม่ได้ก็คงต้องรั้งเธอกลับมาร่วมดื่มด่ำพิษแห่งความคิดถึงไปด้วยกัน
เพื่อให้ได้ไลลาลิณมาอยู่บนเตียง ต่อให้ต้องใช้ทั้งชีวิตเป็นเดิมพันภาวัชรก็ยอม
_______________

ตัวอย่าง

ไลลาลิณไล่สายตามองไปเรื่อยๆ กระทั่งมาหยุดที่ผนังสีขาวทางเข้าห้องนอนของภาวัชร
ตรงนั้นมีรูปของเธอกับพี่ภามสมัยเรียนมัธยม
“พี่ชอบมองลัลล์เลยติดเอาไว้ตรงนี้จะได้เห็นทุกเช้าเย็น” ภาวัชรเล่ายิ้มๆ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องมองเธอผ่านรูปเพราะเธอตัวจริงได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
แก้มของไลลาลิณร้อนวาบ บ้านของภาวัชรในอำเภอปากช่องมีรูปเธอประดับประดา ที่นี่ก็มีอีก เธอดีใจที่เขายังไม่ลืมกัน “ลัลล์เองก็ชอบมองรูปพี่ภามในเฟซบุ๊กค่ะ”
“เฟซบุ๊กไหน”
“เฟซบุ๊กเก่าที่พี่ภามไม่ได้ใช้แล้ว”
“รู้ด้วยว่าพี่ไม่ได้ใช้เฟซนั้น” เขาไม่ได้ใช้มันตั้งแต่เราสองคนแยกจาก
“ลัลล์เป็นแฟนคลับตลอดกาลของพี่ภามนะคะ”
“ลัลล์กำลังจะกลายเป็นภรรยาของพี่”
ไลลาลิณยังไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะได้ครอบครองผู้ที่เป็นรักแรกและรักเดียวในชีวิต…มันเคยเป็นความฝันที่เธอไม่กล้าฝัน
“ลัลล์ได้พี่แล้วห้ามทิ้งพี่นะ” ผู้ชายเงียบขรึมและเย็นชาในสายตาคนนอกกระเซ้าเธอด้วยความอภิรมย์
“ลัลล์มากกว่าไหมคะที่ต้องพูดคำนั้น” ดวงตาหวานซึ้งของหญิงสาวบรรจุความสุขเต็มเปี่ยม
“เหตุผลล่ะครับ”
“เพราะลัลล์เป็นผู้หญิงไง” ในสังคมของเราผู้หญิงมักขาดทุนง่ายกว่า…หรือไม่ใช่
ภาวัชรหัวเราะพร่าแผ่วในลำคอก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบ “พี่จะบอกให้ว่ามันไม่เกี่ยวกับผู้หญิงหรือผู้ชาย มนุษย์เราลองได้หลงรักใครหัวปักหัวปำก็กลัวการถูกทิ้งทั้งนั้น”
นัยน์ตาคมปลาบพราวระยับทำเอาหัวใจดวงน้อยของไลลาลิณเต้นไม่เป็นจังหวะ
เวลาผ่านไปสิบห้าปี…พี่ภามของเธอเชื่อมเก่งกว่าเดิมอีก ปีนี้ราคาน้ำตาลพุ่งยิ่งกว่าบุญบั้งไฟแน่ๆ !